چند روز قبل هنگامی که از محیط کار بخانه برگشته بودم و با جسمی خسته و اعصابی کوفته می خواستم با جستجوی برنامه ای سالم، ملالت از خاطر زدایم که ناگاه چشمم به یکى از کانالهای تلویزیونى امریکا افتید که مسئول برنامه ، سه تن از نمایندگان ادیان بزرگ آسمانى (اسلام، مسیحیت، یهودیت) را دعوت نموده بود تا روی مسایل و قضایای بزرگ اعتقادی با هم گفتگو نمایند.
نکت? جالب در آن برنامه این بود که سخنگوی جامع? مسیحی فردی انتخاب شده بود که عمری را در دوایر اکادیمیک گذشتانده و پیشتر از آنکه دانشمند دینی باشد روانشناس بود و می توانست با عقل و روان بیننده بصورت شگفت انگیزی بازی نماید. نمایند? جامعه یهودی، شخصی گزیده شده بود که بیشتر از آنکه دانشمند دینی باشد، پژوهشگر عرص? انسانشناسی «Anthropology» و علوم سیاسی بود. در آن جمع کسی که از اسلام سخن می گفت نه از زمان و مکان خودش خبر بود و نه هم از کدام رشت? دیگر دانش بشری مایه داشت. با خود گفتم که نحو? گزینش این افراد خود از توطئ? بسیار نا جوانمردان? دیگری خبر می دهد. توطئه ای که انسان غربی در اجرای آن دست بس بالایی دارد.
در آن برنامه هر زمانی که سخن از اسلام بمیان می آمد، بیشتر آن بر محور ازدواج پیامبر اسلام با عائشه چرخ می خورد. و «روحانی» مسلمان با روانی شکست خورده و سیمایی خجول سعی می ورزید تا این اتهام را با دلایلی ضعیف و سست پاسخ گوید. آن بیچاره نمی دانست که اگر سخن از جنس (SEX) بمیان آید، مسیحیت و یهودیت تحریف شده بیشتر از همه نیازمند به دفاع دیده مى شوند.
آن کشیش و آن حاخام، از ناحی? سن همسر پیامبر هنگام ازدواج سخت تشویش داشتند. آنها که دیده می شد موافق سیاستهای سرکوبگران? امریکا و اسرائیل اند، بجای آنکه سخنی از وضعیت زنان زندانهای «ابو غـُریب» بر زبان آرند و یا آه مفتی بخاطر زن فلسطینی و لبنانی و عراقی و ... از سینه بیرون کشند، بحال عائش? صدیقه و آن هم پس از گذشت یکهزار و چهار صد سال پیوسته اشک تمساح می ریختند.
مدتى می شود که جهان ما شاهد تهاجم سنگینى علیه اسلام و پیامبر بزرگ آن است. جنگى که در آن رهبران کشور هاى غربى، پاپ واتیکان، نشرات مشهور اروپا و امریکا، کشیشها، هنرمندان هالیود و عناصر فراوانی فعالانه شرکت جسته اند. ولی ما می دانیم که اهداف و مقاصد نهایی این نبرد گستردهء فرهنگى کاملاً اقتصادى بوده و این کمپنی های بزرگ اند که زمینه را برای نبردی دینی آماده می سازند تا در هیاهوی آن هرچه دل شان خواست انجام دهند. آنها با بلند نمودن شعار هاى مذهبی و بیدار ساختن فتنه هاى خوابیدهء دینی، ملتهاى اینسوى گستـرهء خاک را براى جنگى گـسترده و طولانی آماده می سازند. ولی اگر با وجود همهء این تلاشها باز هم اگر کسانى باقى ماندند که نمى خواهند خاطرهء جنگهاى صلیبى را دوباره زنده نموده و بر زخمهاى کهن تاریخ بشر نمک پاشند، در آن صورت روش و منش دسته هاى افراطی، خونریز و خشونت شعار جهان اسلام که با دستهایی از اینسوى اقیانوس اطلس بحرکت آورده مى شوند، مى توانند هر عملکردى را در چشم رأى دهندگان مالیه پرداز غربى توجیه نمایند.
در کشاکش این تهاجم بی امان، هدفی که بیشترین این تیر ها را بخود تخصیص داده است، قامت بلند پیامبر اسلام و حریم خانوادهء مطهر او مى باشد. و در این میان، سن عائشهء صدیقه هنگام ازدواج از جملهء موضوعات گرمى است که در محراق این تهاجم رسانه ای قرار داده شده است.
امروز اسلام بعنوان یک آئین و مسلمانان بمثابهء یک امت، سخت مظلوم واقع شده اند. امروز هر انسان با وجدانی درک میکند که سیماى مسلمان با انواع مظلومیت و رنج و عذاب و خون و آتش آمیخته و اسلام بعنوان آئینى نهایت مظلوم، هدف تهاجم بسیار ظالمانه و نا جوانمردانهء رسانه هاى غربى قرار گرفته است.
بیائیم بر سر اصل مطلب.
اینکه پیوسته گفته می شود که عائشه (رض) هنگام ازدواج نه ساله بوده است به هیچصورت نمیتواند از مسلمات و بدیهیات تاریخ مسلمانان بحساب آید. نویسند? این سطور در اینجا سعی خواهد ورزید تا ابعاد گوناگون این مسئله را نه بعنوان یک انسان مسلمان بلکه بحیث یک پژوهشگر بیطرف در میزان حدیث، علم الرجال، زبان عرب و تاریخ مورد تحقیق و بررسی قرار دهد.
در میزان دانش حدیث و علم رجال:
علم رجال، دانشى است که در آن از حالات راویان حدیث، از نظر برخورداربودن و نبودن آنها از شرایط قبول خبر، بحث مى گردد. به این معنی که دانشمندان حدیث سخن هر روایتگری را نمی پذیرفتند و برای قبول سخن راوی شرایط دشواری وضع نموده بودند. این دانش یکى از ابزارهاى لازم در بررسىِ خبر بوده و از صلاحیت و عدم صلاحیت افراد در سلسل? سند روایات بحث مى نماید. این اساسی ترین تفاوت میان روش دانشمندان حدیث و متود تاریخنگاران در ثبت اخبار و حوادث بحساب می آید.
بیشتر احادیثی که سن عائشه (رض) را هنگام ازدواج 9 سال گفته اند یا از طرف هشام بن عروه روایت شده است و یا از سوی راویان عراقی. و شگفت اینکه اهل مدینه؛ آنهائى که هشام بن عروه بیشتر از هفتاد سال نخست زندگى خویش را در میان شان گذشتانده بود، این مسئله را روایت نکرده اند. هشام بن عروه راوى حدیث پس از هفتاد و یکسال زندگى در مدینه آن شهر را بقصد عراق ترک گفته و صیغه های مختلف این حدیث از طریق راویان عراقى روایت شده است. مؤلف «تهذیب التهدیب» کتابی در «علم الرجال» معتقد بود که آن بخش از روایتهاى هشام بن عروه که از طریق اهل عراق روایت شده اند قابل پذیرش نیستند. «اینکه روایات راویان عراقی قابل پذیرش نبود، بحثی خارج موضوع امروزی ما است». مؤلف «تهذیب التهذیب» اضافه میکند که حتی «مالک بن انس» در مورد آن عده احادیث او که از طریق راویان عراقی روایت شده اند ملاحظه داشت. (تهذیب التهذیب، جلد 11، صفحه 48 ، 51).
امام محمد الذهبی متوفای سال 748 هـ در اثر گرانسنگ خویش «میزان الاعتدال» که کتاب دیگری در «علم الرجال» بحساب می آید، در بار? هشام میگوید: حافظ? هشام در اواخر زندگى اش ضعیف شده بود. متن دقیق او اینطور می باشد: «لکن فی الکبر تناقص حفظه» میزان الاعتدال، دارالمعرفـة، بیروت، لبنان ، جلد 4، صفحات 301 و 302 .
در میزان زبان عرب:
الف: امام بخاری در کتاب تفسیر خویش حدیثى را از عائشه نقل نموده که در آن می گوید: هنگام نزول آی? «بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ » که جزء سور? «القمر» بحساب می آید، من «جاریه» ای بودم و بازى مى کردم. فتح الباری، شرح صحیح البخاری، جلد 8 ، صفحه 486 ، المکتبة السلفیة، 1407 هـ ق ، قاهرة، مصر
لفظ «جاریه» در زبان عرب بمعنی دوشیزه آمده است. خوانند? گرامی می تواند به کتاب «فرهنگ نوین عربی- فارسی» مراجعه نماید. «فرهنگ نوین، باهتمام سید مصطفی طباطبائی ، کتابفروشی اسلامیه، نوبت چاپ هفتم، زمستان 1366، تهران، ایران».
کتابهای تفسیر و حدیث میگویند که این آیت هشت سال قبل از هجرت پیامبر به مدینه نازل شده است. اگر سن عائشه را هنگام نزول این آیت اقلاً ده ساله فرض کنیم، سن ایشان هنگام ازدواج باید در حدود بیست بوده باشد.
ب: بر اساس روایت احمد بن حنبل، با در گذشت خدیجه بنت خویلد همسر نخستین پیامبر، زنى بنام خوله نزد پیامبر آمده و به پیامبر پیشنهاد نمود تا ازدواج نماید. پیامبر پرسید چه کسى را براى این امر در ذهن دارد؟ خوله گفت: تو میتوانى با دخترى شوهر ناکرده (بکر) و یا زنى که قبلا شوهر کرده است (ثیب) ازدواج نمائى. وقتى که پیامبر هدف او از «دختر شوهر ناکرده» و «زنی که قبلاً شوهر کرده است» را جویا شد، خوله در پاسخ بخش نخست این پرسش، نام عائشه را بر زبان آورد. در اینجا فراموش نباید کرد که (بکر) در زبان عربى به مفهوم دوشیز? شوهر نکرده استعمال مى شود «فرهنگ نوین، باهتمام سید مصطفی طباطبائی، کتابفروشی اسلامیه، نوبت چاپ هفتم، زمستان 1366، تهران، ایران».
ج: در حدیثی که امام بخاری از زبان مادر مؤمنان روایت نموده، عائشه از روز های نخستین دعوت اسلامی در مکه حکایت نموده و میگوید که بیاد دارد زمانی را که پیامبر به خانهء شان مى آمد و زمانی که مسلمانان (در مکه) زیرفشار قرار گرفتند پدرش (ابوبکر) به حبشه هجرت نمود. متن اصلی حدیث اینطور است. سخن اینجا است که هجرت بسوى حبشه در سال پنجم بعثت صورت گرفته است و از حکایت عائشه صدیقه راوی این حدیث بر می آید که ایشان در سال هجرت ابوبکر بسوى حبشه در عمری قرار داشته اند که قادر به تشخیص حوادث بوده اند. اما اگر روایت نه سالگی ازدواج عائشه با پیامبر را بپذیریم ، نخست باید قبول کنیم که کودکی یکساله می تواند حوادث سیاسى زمانش را تشخیص داده، وقایع را به حافظه سپرده و در جوانی از آنها یاد نماید.
در میزان تاریخ:
برای آنکه مرز های زمانی بحث ما مشخص شوند، ذکر تواریخ ذیل را مهم می دانم.
نزول وحى در سال 610 میلادى
اسلام آوردن ابوبکر صدیق در سال 610 میلادى
علنی شدن دعوت پیامبر اسلام در سال 613 میلادى
نامزدی پیامبر (ص) و عائشه (رض) در سال 620 میلادى
هجرت پیامبر (ص) بسوى مدینه در سال 622 میلادى
انتقال عائشه صدیقه بخانهء پیامبر اسلام (ص) در سال 623 و یا 624 میلادى.
این مطالب برگرفته ازسایت سرنوشت می باشد
